Willy DeVille Collected - Mpodia review (NL)

Willy DeVille - Collected (3cd)
maart, 2015
door Roelof Noorda - Mpodia.nl 
Willy DeVille – Collected (3cd)
Label: Universal
Eindoordeel: 8,5

Hij zag er uit als een gipsy en zwierf de hele wereld rond om een eigen band te formeren. Uiteindelijk beland William Borsey via Engeland terug in San Francisco. Hier leerde hij veel muzikante kennen door de blues scene kreeg uiteindelijk zijn band bij elkaar. Als zanger nam bij de naam Billy aan (verkorte naam van William). Billy de Sade and the Marquis traden voornamelijk in louche bars. Om verder te komen had men een naamsverandering in gedachte. Over de naam DeVille doen diverse verhalen de ronde, maar Billy werd Willy omdat men hem hiermee aansprak. Uiteindelijk werd de naam van de band Mink DeVille.

De band krijgt met hun rocksound een vaste plek in de CBGB nightclub in New York. De band valt op door hun blues rock sound waar de latin en gipsy sound in verwerkt wordt. De zanger in zwart pak en gouden tand past helemaal in deze tijd van de punkperiode. In deze tent waren Blondie en The Ramones de andere huisbands.

In de periode van 1977 tot 1985 bracht Mink DeVille 6 albums uit waarvan de eerste twee de originele bezetting van de band kent. “Cabretta” sloeg in 1977 in als een bom. De verfrissende rocksound met zydaco en een vleug je latin steeg boven de punksound van toen uit. Het bracht hen ook direct de hit waar men van droomt. “Spanish Stroll” werd een kaskraker en de band veroverde USA en Europa in no time.

Hij bleef rondzwerven en woonde tijdelijk op Boulevard de Magenta in Parijs. Hier schreef hij de songs die dicht bij hem stonden. Het album “Return to Magenta” met Dr. John op piano zou een goede opvolger moeten zijn van het succes van het debuut. Maar de hits werden gemist. “Le Chat Blue” werd opgenomen in Parijs. De band werd gewisseld met sessie muzikanten en de spirit w. as terug. “This Could Be The Night” werd een hit waar DeVille naar snakte. Het album ademt de rock met de Franse cultuur. Accordeons, cajun sound en de stem van DeVille pasten perfect. Hij is ook een van de beste album uit de begin jaren 80. Met “Coup De Grace” doet hij het lichtjes over. “Maybe Tomorrow” werd een goede hit en het succes lacht hem toe. Dit blijkt toch iets te doen met mensen waardoor de band hem de rug toe keert. Zijn heroine verslaving gaat parten spelen, maar kiest met zijn nieuw album terug te gaan naar basis. “Where Angels Fear To Tread” kent de hit “Demasiado Corazon” . De latin sound is helemaal terug in het album. Tevens scoort hij nog een hit met het prachtige "Ëach Word Is A Beat Of My Heart”.

Zijn laatste album onder de naam Mink DeVille wordt het matige ‘Sporting Life”. Hier moest hij wederom een hele nieuwe band voor samenstellen. Dit, en het faillissement van de band, deed hem besluiten om vervolgens onder zijn eigen naam Willy DeVille te spelen. Hij was uiteindelijk alleen.
Samen met Mark Knopfler (Dire Straits) werkt hij aan het album “The Miracle”. Een batterij aan bekende musici passeren de revue. Jeff Porcaro, Chet Atkins, Guy Fletcher en Vicky Brown zijn enkele die meewerkten aan dit album. Het vervolg was dat Willy DeVille de jaren er op weinig hits scoorde, maar prachtige albums als “Loup Garou” en “Crow Jane Alley” heeft uitgebracht. Twee van de mooiste live albums “Live” en Acoustic Trio Live In Berlin” ons heeft achtergelaten.

Willy DeVille overleed 6 augustus 2009 op 58 jarige leeftijd aan alvleesklierkanker in New York.
Met dit overzicht is de 3 schijven album van “Collected” een juweeltje en prachtig overzicht van de muzikale carrière van Willy DeVille. Op extra cd zijn o.a. de 2 meter sessies terug te vinden. Het is niet alleen een album voor de fans maar ook voor ieder die de rock een warm hart toedraagt. Voor degene die eens lekkere popmuziek wil dat de grenzen overgaat en latin cajun zydaco en Franse klanken durft te combineren. Gewoon een must-have van deze legendarische man, die nog steeds gemist wordt.